http://blogs.sch.gr/gymchalk/files/2021/07/Περιββαλοντική-Δράση-Κενταυρια-Γαλακτοφυλλη-1.pdf

Συνθετική εργασία, Μάγια Τενοσβίλι – Β’ Λυκείου

Η πολιτιστική πορεία των ανθρώπων αποτελεί θέμα για το οποίο γίνονται συχνά αναφορές και σε άλλα αρχαία κείμενα εκτός από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, όπως στους στ. 109-201 του “ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ” του Ησιόδου, στους στ. 195 κ.ε. στις “ΙΚΕΤΙΔΕΣ” του Ευριπίδη, στους στ. 448-506 στο “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ” του Αισχύλου και στα κεφ. ΙΑ-ΙΓ στον “ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ” του Πλάτωνα, άλλοτε εξυμνώντας τα επιτεύγματα των ανθρώπων -τα οποία αντίθετα από την γνώμη του χορού στην Αντιγόνη τους τα πρόσφερε κάποιος θεός-και άλλοτε μιλώντας για την βαθμιαία παρακμή του ανθρώπινου γένους.

Το τελευταίο είναι κυρίως χαρακτηριστικό στο “ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ”, στο οποίο ο ποιητής διηγείται την σταδιακή κατάπτωση του ανθρώπινου γένους. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, πρώτα υπήρξε η “Χρυσή Γενιά” κατά την οποία οι άνθρωποι ζούσαν ευχάριστα με ειρήνη και γαλήνη όπως και οι θεοί. Ακολούθησε η “Αργυρή Γενιά” την οποία αφάνισε ο Δίας εξαιτίας της ασέβειας και της αυτοκαταστροφικής μανίας των ανθρώπων. Η τρίτη γενιά ή αλλιώς η “Χάλκινη”, έσπερνε τον φόβο, αναζητούσε τον πόλεμο και παρ’ όλη την δύναμη που απέκτησε δεν κατάφερε στο τέλος να κερδίσει τον θάνατο, ο οποίος προσωποποιημένος είναι απεσταλμένος του Δία. Έπειτα, έρχεται η πιο ηρωική και η πιο δοξασμένη γενιά, η οποία καταστράφηκε από τον πόλεμο των Θηβαίων και της Τροίας. Τέλος, ο ποιητής φτάνει στην δική του γενιά, την χειρότερη, την πιο ταλαιπωρημένη και βασανισμένη όλων, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αφού ο άνθρωπος εργάζεται νυχθημερόν, κατακλύζεται από έγνοιες-το καλό και το κακό συγχέεται (στοιχείο που αναφέρει και ο χορός στην Αντιγόνη στους στ. 330-384 ως μειονέκτημα του πολυμήχανου ανθρώπινου γένους). Ο Δίας, έτσι, θα την αφανίσει και αυτήν όταν επέλθει η ηθική κρίση, όταν δεν θα υπάρχει πια ο αλληλοσεβασμός και η δικαιοσύνη.

Αντίθετα με την άποψη του Ησιόδου, τοποθετείται ο Ευριπίδης με τον Θησέα στις “ΙΚΕΤΙΔΕΣ”, ο οποίος μέσα από τον μονόλογό του ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα οι χαρές είναι πολύ περισσότερες από τις λύπες και δοξάζει τον θεό που έδωσε ρυθμό και τάξη στην ζωή των ανθρώπων διαφοροποιώντας την από αυτήν των ζώων («αινω δ’ος ημιν βιοτον εκ πεφυρμενου και θηριωδους θεων διεσταθμησατο», στ. 201-202). Τονίζει την απόκτηση της λογικής-της σκέψης και της γλώσσας (δίνοντας έτσι στον άνθρωπο την ικανότητα να επικοινωνεί και να εκφράζεται, ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του ανθρώπινου γένους). Επίσης, ο Θεός τους έδωσε την δυνατότητα να παράγουν και βρίσκουν τροφή, να επιβιώνουν, ανακάλυψαν και εξέλιξαν την ναυσιπλοΐα και το εμπόριο. Καθώς όμως αυτός ο μονόλογος διαπνέεται από θρησκευτικότητα, δεν θα μπορούσε ο Ευριπίδης να παραλείψει την εξέλιξη των θρησκευτικών ηθών και εθίμων. Ειδικότερα, αναφέρεται στην ανάγνωση οιωνών από τους μάντεις. Παρά όμως την μεγαλοψυχία του θεού, ο άνθρωπος καμιά φορά γίνεται πλεονέκτης και αλαζονικά προσπαθεί να ξεπεράσει τον θεό και αναζητεί την δύναμη και την εξουσία. Έπειτα, αναφέρεται επιγραμματικά στις τρεις τάξεις των ανθρώπων από τις οποίες μόνο η μεσαία τηρεί τον νόμο και όσα αυτός επιτάσσει.

Αυτός ο θεός, λοιπόν, που πρόσφερε τόσο μεγαλόψυχα στους ανθρώπους όσα αγαθά κατέχουν, ισχυρίζεται ότι είναι ο Προμηθέας στο “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ” του Αισχύλου, ο οποίος με ένα αίσθημα απόγνωσης εκθέτει τις ευεργεσίες του προς το ανθρώπινο γένος. Ιδιαίτερα δίνει έμφαση στο γεγονός ότι υπέδειξε τη γραφή και τη σκέψη, ενώ πριν οι άνθρωποι είχαν μία άθλια ζωή στην οποία δεν αναγνώριζαν την πραγματικότητα και ζούσαν ενστικτωδώς σαν τα ζώα. Έπειτα, ο άνθρωπος πάντα με την βοήθεια του Προμηθέα εξημέρωσε ζώα, κατασκεύασε πλοία, τούς φανέρωσε τα αγαθά (μέταλλα) και τους προίκισε με τέχνες. Επίσης, τούς έδωσε φάρμακα (βότανα) για να καταπολεμούν τις αρρώστιες και τους δίδαξε την μαντική.

Συνεπώς, το κοινό και στα τρία αποσπάσματα είναι ότι η μοίρα και τα κατορθώματα του ανθρώπου ελέγχονται από ανώτερες δυνάμεις-σε κάποια αποσπάσματα περισσότερο και σε κάποια λιγότερο-και όχι από την δική τους πολυμήχανη φύση. Όπως λέει και Ευριπίδης στον επίλογο του στις “ΙΚΕΤΙΔΕΣ”, ο άνθρωπος οφείλει να δείχνει σεβασμό στα θεία, γιατί ο θεός θα είναι πάντα ανώτερος από αυτόν. Ανάλογο, άλλωστε, είναι και το μήνυμα του Σοφοκλή στην Αντιγόνη. Στα δύο αποσπάσματα λοιπόν (“ΙΚΕΤΙΔΕΣ” και “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ”) που σχολιάστηκαν παραπάνω αν και ο άνθρωπος κατόρθωσε να αποκτήσει υλικά κέρδη και πνευματική ανωτερότητα δεν έφτασε στην ηθική τελείωση και φαίνεται ότι ο νόμος μπορεί να τον οδηγήσει να αποκτήσει και αυτή. Τις ίδιες περίπου προϋποθέσεις για την ηθική τελείωση προτάσσει και ο Ησίοδος, ο οποίος, όμως, παρουσιάζει μια αντίθετη οπτική, ότι δηλαδή ο άνθρωπος αντί τελικά να προοδεύσει, δεν θα καταφέρει ποτέ να “προκόψει” και θα αφανιστεί. Όσον αφορά πάλι στους συγγραφείς αυτών των αποσπασμάτων είναι εμφανής η αισιοδοξία του Αισχύλου και του Ευριπίδη σε αντίθεση με την απελπιστική απαισιοδοξία του Ησιόδου.

Αυτά ήταν τα συμπεράσματα για το ανθρώπινο γένος με βάση αυτά τα τρία αποσπάσματα   πριν διερευνήσουμε την γνώμη του Πλάτωνα μέσα από την φωνή του Πρωταγόρα, ο οποίος εξιστορεί τον γνωστό μύθο του Προμηθέα και του Επιμηθέα για την γέννηση και την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους κινούμενος έτσι παράλληλα με τα θρησκευτικά πιστεύω εκείνης της εποχής εμπλουτισμένα όμως με φιλοσοφική σκέψη (Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποια στοιχεία αυτού του μύθου για την γέννηση του ανθρώπου μπορούν να διακριθούν και σε άλλες θρησκείες).

Ο μύθος με λίγα λόγια εξιστορεί τα εξής: Ήταν κάποτε η εποχή που υπήρχαν θεοί αλλά όχι θνητά γένη. Κάποια στιγμή ήρθε ο χρόνος της δημιουργίας τους και οι θεοί πρόσταξαν τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να δώσουν σε κάθε θνητό γένος δυνάμεις και να τις κατανείμουν με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρξει μία δεδομένη ισορροπία. Ο Επιμηθέας παρακάλεσε τον Προμηθέα να την κάνει ο ίδιος την μοιρασιά και στο τέλος να την ελέγξει εκείνος. Έτσι, άρχισε την κατανομή των δυνάμεων προσέχοντας να είναι τέτοια, ώστε όλα τα γένη να μπορούν να επιβιώνουν και να προσαρμόζονται στις αλλαγές. Ο Επιμηθέας, όμως, δεν πρόσεξε ότι είχε καταναλώσει όλες τις δυνάμεις στα άλογα ζώα και άφησε αδύναμο το ανθρώπινο γένος. Όταν ήρθε η ώρα να ελέγξει τη μοιρασιά, ο Προμηθέας παρατήρησε και τον άνθρωπο και διαπίστωσε ότι είχε μείνει χωρίς καμία προφύλαξη που να του εξασφαλίζει τη σωτηρία του στο μέλλον. Έτσι, ο Προμηθέας αποφάσισε να κλέψει από τον Ήφαιστο και την Αθηνά την έντεχνη σοφία και τη φωτιά -χωρίς την φωτιά ήταν αδύνατον να αποκτηθεί και να χρησιμοποιηθεί η σοφία- και τα δώρισε στον άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος απέκτησε την σοφία ως προς την ζωή αλλά δεν είχε ακόμη την πολιτική σοφία την οποία κρατούσε ο Δίας. Λέγεται, τέλος, ότι ο Προμηθέας τιμωρήθηκε εξαιτίας του Επιμηθέα αλλά η τιμωρία του είναι άλλος μύθος.

Έτσι, λοιπόν, ο Πλάτωνας μας λέει ότι οι άνθρωποι είχαν από την αρχή την σοφία για την ζωή και για αυτό είναι και τόσο εύκολη για τους ανθρώπους. Το πρώτο θείο δώρο όμως του Προμηθέα, η σοφία, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς το δεύτερο, τη φωτιά, και φυσικά αν δεν ήταν ο Προμηθέας, η επιβίωση του ανθρώπου θα ήταν αδύνατη. Χάρη σε αυτά τα στοιχεία ο άνθρωπος κατόρθωσε να αναπτύξει πολιτισμό και αποτέλεσαν τη βασική υποδομή και κινητήρια δύναμη της προόδου του ανθρώπινου πολιτισμού. Εξαιτίας λοιπόν της φύσης αυτών των δύο γνώσεων που δόθηκαν στον άνθρωπο και της συγγένειας προς το θεό  ο άνθρωπος ήταν το μόνο ζώο που πίστεψε σε θεούς και άρχισε να χτίζει βωμούς και αγάλματα προς τιμή τους. Σε αυτό το σημείο ο Πλάτωνας φαίνεται να θεωρεί ως τη μεγαλύτερη διαφορά των ανθρώπων από τα άλλα ζώα την θρησκεία και όχι τη σοφία ή το λόγο, όπως οι περισσότεροι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την πολιτιστική πορεία του ανθρώπου, γιατί μάλλον κατά την γνώμη του η σοφία ήταν το πρώτο αγαθό που απέκτησε ο άνθρωπος και ίσως θεωρεί αυτονόητη αυτού του είδους την υπεροχή των ανθρώπων σε σχέση με τα άλλα ζώα. Το θρησκευτικό συναίσθημα όμως υπήρχε μόνο στον άνθρωπο και ανήκει στο πρώτο στάδιο της πολιτισμικής του εξέλιξης. Οι άνθρωποι έχουν έμφυτη την ανάγκη να λατρεύουν αυτό το οποίο δημιούργησε όσα δεν μπορούν να τα ερμηνεύσουν με τη λογική τους.

Φεύγοντας από το θέμα της θρησκείας ο άνθρωπος γρήγορα με την τέχνη άρθρωσε ομιλία και λόγο (κοινό πολλών σοφιστών-ανάμεσά τους και ο Πρωταγόρας-ότι η γλώσσα δημιουργείται από την ανθρώπινη νόηση και βούληση και δεν δίνεται από τον θεό). Αίτιο για την δημιουργία της γλώσσας υπήρξε ο κοινωνικός βίος του ανθρώπου, η ανάγκη να μεταδώσει και στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας τις σκέψεις του. Μαζί με την γλώσσα ο άνθρωπος ανακάλυψε και «ανέσεις» όπως την ενδυμασία, τα υποδήματα, τις κατοικίες, τα σκεπάσματα και τις τροφές από τη γη.

Εκείνοι, όμως, συνέχισαν να ζουν διάσπαρτοι ως νομάδες και έτσι ήταν ευάλωτοι στα θηρία. Αν και είχαν την δυνατότητα να βρίσκουν τροφή και στέγη, δεν είχαν ακόμα καταφέρει να αποκτήσουν την πολεμική τέχνη ώστε να καταπολεμήσουν τα θηρία που απειλούσαν την ζωή τους μιας και ανήκε στην πολιτική τέχνη. Για αυτό αναζήτησαν μια πιο δεμένη ομάδα και με σκοπό την επιβίωση τους άρχισαν να συναθροίζονται και να χτίζουν πόλεις. Επειδή, όμως, για μία αρμονική συμβίωση η πολιτική τέχνη είναι αναγκαία, δεν κατάφεραν να μείνουν σε πόλεις χωρίς να αδικούν ο ένας τον άλλο και άρχισαν να ζουν και πάλι διάσπαρτοι και να καταστρέφονται.

Ο Δίας προβλέποντας πως αν συνεχιζόταν έτσι η κατάσταση οι άνθρωποι θα αφανίζονταν αποφάσισε να στείλει τον Ερμή και να φέρει στους ανθρώπους δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά την αιδώ και τη δικαιοσύνη και έπρεπε αυτά τα χαρακτηριστικά να αποδοθούν σε όλους γιατί αλλιώς η δημιουργία πόλεων θα ήταν ανέφικτη και για αυτόν τον λόγο όλοι πρέπει να έχουν άποψη για την πολιτική ικανότητα και όλοι να μετέχουν στην δικαιοσύνη. Αυτή όμως δεν υπάρχει από μόνη της στην φύση αλλά μπορεί να διδαχτεί. Κατά κάποιον τρόπο λοιπόν αρχίζει να γίνεται η κτήση της αρετής του Δικαίου κριτήριο της ανθρώπινης φύσης.

Συνοπτικά στον μύθο του Πρωταγόρα διακρίνουμε τρεις φάσεις εξέλιξης του ανθρώπου. Η πρώτη είναι η φάση του Επιμηθέα, κατά την οποία συντελείται ο βιολογικός σχηματισμός του ανθρώπου. Η δεύτερη είναι η φάση του Προμηθέα κατά την οποία ο άνθρωπος αποκτά τη σοφία και τη φωτιά και πραγματοποιείται η γένεση των τεχνών και σχηματίζονται οι πρώτες κοινωνίες οι οποίες όμως ακόμα ζουν διάσπαρτες και η επιβίωση τους δεν έχει σταθεροποιηθεί αλλά δημιουργούνται οι πρώτες προϋποθέσεις για την επιβίωση του και την προσαρμογή του στο κλίμα και στις αλλαγές. Η τρίτη είναι η φάση του Ερμή, απεσταλμένου του Δία, ο οποίος δίνει στους ανθρώπους την πολιτική τέχνη και έτσι αποκτούν την δυνατότητα να χτίσουν πόλεις που λειτουργούν αρμονικά χάρη στην αιδώ και την δικαιοσύνη (όροι που υπάρχουν και στον Ησίοδο -δίκη δ’ ἐν χερσί καί αἰδώς οὔκ ἔσται- αλλά τους απώλεσε το ανθρώπινο γένος και για αυτό παρήκμασε). Κατά την φάση αυτή οι άνθρωποι δέχονται και άλλες κοινωνικές και ηθικές αξίες με τις οποίες σταδιακά και στο μέλλον ο άνθρωπος θα καταφέρει να οικοδομήσει αξιοθαύμαστους πολιτισμούς.

Μετά, όμως, από όλα αυτά ας καταγράψουμε τα βασικά συμπεράσματα της πολιτιστικής ιστορίας του ανθρώπινου γένους:

Τα πρώτα βήματα του ανθρώπου ήταν αρκετά δύσκολα ,τίποτα δεν μαρτυρούσε ότι θα επιβίωνε, θα προόδευε και ότι θα έφτιαχνε μεγαλοπρεπείς πολιτισμούς. Ζούσε σε σπηλιές, ήταν άοπλος, γυμνός, η ζωή του δεν διέφερε από των ζώων και επιβίωνε μετά βίας χρησιμοποιώντας το ζωώδες ένστικτό του ή σύμφωνα με τον Πλάτωνα την σοφία της καθημερινής ζωής που του επέτρεπε σταδιακά να κάνει την ζωή του ευκολότερη. Μέχρι να διαμορφώσει και να αναπτύξει την γλώσσα και την επικοινωνία το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η ανεύρεση τροφής για την αυτοσυντήρηση του και η επιβίωσή του. Οι έννοιες του νόμου, της δικαιοσύνης και της οργανωμένης κοινωνίας (η πολιτική τέχνη) ήταν άγνωστες για εκείνον.

Έτσι, στην αρχή εξασφάλιζε την διατροφή του με το κυνήγι. Αργότερα κατόρθωσε να εξημερώσει κάποια ζώα, να γίνει κυρίαρχος και να τα εκμεταλλευτεί για τις ανάγκες του. Κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να υποτάξει την γη, να μετακινηθεί και να αναπτύξει την αίσθηση της ομαδικότητας. Μεγάλο βήμα στην πολιτιστική πορεία του ανθρώπου αποτέλεσε η ναυσιπλοΐα και η ανάπτυξη της συγκοινωνίας.

Οπότε σταδιακά ο άνθρωπος εγκαθίσταται σε περιοχές και σταματάει να περιπλανάται εξαρτώμενος από το κυνήγι. Έχει ήδη κατακτήσει την λογική, τη γλώσσα – δηλαδή και την επικοινωνία – τη σκέψη και όλα αυτά οδηγούν στο μεγαλύτερο επίτευγμα όλων, την πολιτική οργάνωση, μιας και ο άνθρωπος χρειάζεται τους νόμους για να υπερασπίζεται τις ελευθερίες του και μόνο έτσι θα υπάρξει δικαιοσύνη και αποδοχή από τους θεούς..(ισχύει και το αντίστροφο, αποκτώντας τη δικαιοσύνη και την εμπιστοσύνη των θεών η οργάνωση μίας πολιτείας που θα λειτουργεί σωστά είναι αναμενόμενη).

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ (Σεπτέμβριος 2011)

(Μετάφραση από τα γαλλικά: Μάγια Τενοσβίλι, Β’ Λυκείου)

Οι Έλληνες αρνούνται να κάνουν οικονομία; Ένας δικηγόρος από την Βιέννη, ο οποίος έχει ένα κατάλυμα στην Αθήνα τους παρατηρεί καθημερινά. Το συμπέρασμα του: Κάνουν οικονομία μέχρι σκασμού.

Δεν μπορούμε να μείνουμε χωρίς να αντιδράσουμε στις διάφορες δηλώσεις των υψηλών στελεχών όλης της Ευρώπης, κάποιες σχεδόν «βλακώδεις», σχετικά με τους «τεμπέληδες» των Ελλήνων που αρνούνται να αποταμιεύσουν. Εδώ και δεκαέξι μήνες αγόρασα μία δεύτερη κατοικία στη Αθήνα και έζησα αυτήν την δραματική κατάσταση επι τόπου. Παραπονούμαστε ότι τα αποταμιευτικά προγράμματα είναι αναποτελεσματικά εξαιτίας της πτώσης των εισοδημάτων. Αμφιβάλουμε για την προθυμία των Ελλήνων να κάνουν οικονομία. Αλλά, ορίστε τι έχει γίνει:
-Μείωση των μισθών και των συντάξεων μεχρι 30%.
-Πτώση του κατώτατου μισθού στα 600 ευρώ.
-Δραστική αύξηση των  τιμών κατά την διάρκεια των τελευταίων  δεκαπέντε μηνών
(πετρέλαιο θέρμανσης:+100%,βενζίνη:+100%,ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, μέσα μαζικής μεταφοράς : +50%)
Από τις 165.000 επιχειρήσεις το 30 % έβαλε λουκέτο, το 30% αδυνατεί να πληρώσει τους μισθούς. Παντού στην Αθήνα, μπορεί κανείς να δει κίτρινες ταμπέλες με την λέξη “enoikiazetai” με κόκκινα γράμματα. Σε αυτή την ατμόσφαιρα της μιζέριας, η κατανάλωση έχει πέσει κατακόρυφα . Η ελληνική οικονομία ήταν πάντα προσανατολισμένη στην κατανάλωση.
Ζευγάρια με διπλό μισθό ξαφνικά δεν λαμβάνουν περισσότερο από το διπλάσιο των 400 ευρώ του επιδόματος ανεργίας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι υπάλληλοι επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, όπως της Ολυμπιακής και των νοσοκομείων, παραμένουν απλήρωτοι για μήνες και η απολαβή του εισοδήματος τους αναβάλλεται για τον Οκτώβριο ή τον ”επόμενο χρόνο”. Σε αυτή την κατάσταση είναι το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο κρατάει πρώτο τα σκήπτρα. Οι περισσότεροι υπάλληλοι που εργάζονται στην Ακρόπολη δεν έχουν πληρωθεί εδώ και 22 μήνες.
Όλος ο κόσμος συμφωνεί ότι από τα δισεκατομμύρια που καταβάλλονται από την Ε.Ε για τη διάσωση των χωρών επιστρέφουν άμεσα στην Ε.Ε. σε ποσοστό  97% είτε πηγαίνουν στις τράπεζες για να εξαλείψουν  το χρέος και την αύξηση του επιτοκίου του χρέους. Έτσι το ελληνικό χρέος επιστρέφει εξολοκλήρου αλλά διακριτικά στους εταίρους μας. Οπότε ο διακανονισμός/το μνημόνιο για το ελληνικό χρέος απορρίπτεται τελείως από τους συμμετέχοντες Ευρωπαίους πολίτες. Περιμένοντας το κραχ οι τράπεζες εξαργύρωσαν τεράστια επιτόκια. Εφευρίσκουμε ολοένα και νέους φόρους. Έτσι, για να καταθέσεις μία κατηγορία στο αστυνομικό τμήμα, πρέπει να πληρώσεις 150 ευρώ. Στο ίδιο πλαίσιο, οι αστυνομικοί είναι υποχρεωμένοι να συμβάλλουν στην πληρωμή των καυσίμων των περιπολικών. Ένας νέος φόρος ακίνητης περιουσίας, ο οποίος έχει σχέση με τον λογαριασμό της ΔΕΗ, δημιουργήθηκε. Αν δε πληρωθεί, κόβουν το ρεύμα. Για αρκετούς μήνες, τα δημόσια σχολεία δεν λαμβάνουν πλέον βιβλία, αφού το κράτος χρωστάει πάρα πολλά σε εκδοτικούς οίκους. Άγνωστο πώς τα σχολεία -κυρίως εκείνα στον βορρά-θα καλύψουν τα έξοδα θέρμανσης.
Επίσης, τα  πανεπιστήμια έχουν ουσιαστικά παραλύσει. Μεγάλος αριθμός φοιτητών δεν μπορεί ούτε να υποβάλλει τις προτάσεις του ούτε να δώσουν εξετάσεις. Έτσι οι κάτοικοι ετοιμάζονται  για ένα κύμα μετανάστευσης. Οι νέοι δεν βλέπουν πλέον κανένα μέλλον στην Ελλάδα. Αυτοί που εργάζονται το κάνουν για  ένα ελάχιστο  εισόδημα  και ένα ποσοστό μαύρα (χωρίς κοινωνική ασφάλιση) :35 ευρώ για δέκα ώρες δουλειάς την ημέρα στο επισιτισμό. Οι υπερωρίες συσσωρεύονται χωρίς να πληρώνονται. Η ελληνική κυβέρνηση δεν  λαμβάνει πλέον ούτε το ελάχιστο των φόρων. Δεν έχει μείνει πια τίποτα για τους επενδυτές για το μέλλον στους τομείς όπως η εκπαίδευση. Οι μειώσεις προσωπικού στον δημόσιο τομέα είναι τεράστιες. Απολύουν μισθωτούς δημοσίου που σε λίγο θα έβγαιναν στη σύνταξη, ώστε να γλιτώσουν το υπέρογκο ποσοστό του 60% της σύνταξή τους.
Η ερώτηση παραμένει στα χείλη όλων. Πού πήγαν τα χρήματα  των τελευταίων δεκαετιών; Το προφανές: αδιαμφισβήτητα όχι στις τσέπες των πολιτών. Οι Έλληνες που εργάζονται σκοτώνονται στη δουλειά επιβαρυνόμενοι με δύο, τρεις ή και τέσσερις δουλειές.
Όλα  τα κοινωνικά κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών έχουν κατασυντριβεί. Όταν όμως γνωρίζουμε ότι οι αρμόδιοι Έλληνες  έχουν δειπνήσει με τους εκπροσώπους της τρόικα [Ευρωπαική επιτροπή, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και ΔΝΤ] για 300 ευρώ το κεφάλι δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε τότε ότι όλα αυτά θα τελειώσουν με μια έκρηξη.
Αυτά που διαδραματίζονται στην Ελλάδα πρέπει να ευαισθητοποιήσουν την γηραιά Ευρώπη. Πρέπει να τιθασεύσει το χρέος, όσο εξακολουθεί να είναι σχετικά υπό έλεγχο, ώστε να μην επέλθει μία οικονομική γενοκτονία.

http://www.courrierinternational.com/article/2011/09/29/vers-un-genocide-financier